2. My transatlantic adventure of metropolitan marathon for mom

My transatlantic adventure of metropolitan marathon for mom

Marlies van Eunen - de Boer
Qr
van totaal € 3.000 (64%)
Doneer nu

This race I'm running in loving memory of my mom who decided to leave her MND and us on jun 18th 2018. Barely 10 days after she turned 70. She wanted to outlive her own mother but MND claimed her 10 years before she could do that. I miss my mom every day. Time passes and with it my mom's MND is reciding to the background and life goes on. As it should perhaps, but I will never forget and I will always be part of the ongoing battle until the day we find a cure. And find it we will. We can fly to the moon, we can clean up our planet and we can get our acts together and make this happen.

On this page I will name all of the people that sponsored my transatlantic marathon adventure. You guys are truely making the change and I thank you for that!

#MRCHolland #Kees #Willemijn #Sander #Herman&familie  #Shanna #Merel #Annemieke #Henri #Maud #Jorien #Jean

Bekijk alle
€ 10 28-07-2020 | 15:02 Trots op Marlies ♡ powervrouw!! Xx
€ 100 28-07-2020 | 11:31
€ 50 29-06-2020 | 20:53 Tijdens 1e editie van de marathon uitdaging voor ALS ontvingen wij in New York een enorme steun van Marlies. Dat was voor ons als lopers onvergetelijk, net zoals de marathon zelf, de weg ernaar toe, de gezamenlijke trainingen en natuurlijk het bereiken van de opbrengst voor ALS. Onvergetelijk. Marlies, ik hoop dat jouw marathon, zodra plaats mag vinden, net zo onvergetelijk zal zijn als de mijne.
€ 10 17-06-2020 | 12:25
€ 35 14-06-2020 | 16:30
Bekijk alle

Bericht van een heethoofd

 02-08-2020 | 15:40  Lieve donateurs, Zomer en ik hebben een haat-liefde verhouding. Altijd al gehad. De zomer is mijn short romance als ik weg van eigen bodem op een mooi zandstrand kan neerstrijken, wuivende palmbomen als ruis op de achtergrond en een verkoelende oceaan direct voor mij. Goede koffie, een boek of wat, een lading zonnebrillen en zonnebrandcreme, zomerhoedje, jurkjes en flipflops, zout en zand. Van die zomer houd ik, met die zomer heb ik graag kortstondige en intense momenten. De zomer in Nederland terwijl ik train voor een bepaalde afstand? Nee die zomer is niet mijn vriend. De zomer die zorgt dat de niet-sporters zich op het asfalt bevinden, de zomer die maakt dat ik zwetend en puffend mijn kilometers maak en de zomer die ervoor zorgt dat mijn voeten in mijn schoenen veranderen in zwetervallen waardoor ik met blaren op mijn tenenof zelfs compleet blauwe nagels uit diezelfde schoenen stap. Dat is de zomer die ik met liefde een voorspoedig einde toewens.    En toch wordt er ook nu getraind. Niet omdat ik in novebmer 2020 in NYC zal starten (dat zal 2021 worden), maar omdat ik wel iets ga doen op 1 november. Vermoedelijk in mijn eentje vanuit mijn eigen huis, maar dat neemt niet weg dat ik train. Hardlopen is voor mij meer dan een eenmalig iets. Meer dan een eenmalig avontuur beleven ergens op de wereld, meer dan mode en meer dan een hype. Hardlopen is mjin medicijn. Ik loop omdat ik anders niet te genieten ben, ik loop omdat ik nou eenmaal niet vanzelfsprekend mijn figuur houd en ik loop omdat ik hardlopen echt heel erg bevrijdend vind. Op de weg vind ik ruimte, op de weg vind ik stilte, op weg kan ik een plek geven aan uitspraken en momenten die niet leuk zijn, op de weg hervind ik de moed om door te gaan als ik eigenlijk wil opgeven en op de weg laat ik achter wat teveel weegt op mijn schouders, laat ik achter wat niet op mijn schouders hoort te liggen. De weg is er altijd. Zonder ruis, zonder oordeel. De weg is. Niet meer en niet minder. Hardlopen maakt dat ik de schreeuwers om mij heen kwijt kan raken. Juist nu in deze moeilijke tijd is het elkaar ruimte gunnen iets dat niet meer mogelijk lijkt. Op elke media-update wordt gereageerd alsof er groot onrecht wordt aangedaan en op echte vragen lijkt het antwoord doodzwijgen te zijn. Even ademhalen en kijken wat er nu echt wordt gevraagd of gezegd is er niet meer bij. Op alle mediakanelen duiken we als aasgieren op elkaar en trekken we uit verband wat er gedaan of gezegd wordt. Het scheve van de mondkapjesplicht in volle treinen en vliegtuigen terwijl de anderhalve meter echt als enige aantoonbaar werkt, de ruimte pakken op stranden en in winkelgebieden ten koste van een ander, het een ander geen ruimte gunnen in de supermarkt en zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen. Het lijkt bijna wel of we vergeten zijn om mens te zijn en ons te realiseren dat jouw belang niet altijd hetzelfde is als mijn belang en dat jouw vrijheid en ademruimte niet betekent dat ik het mijne moet inleveren of anders moet worden zodat jij meer kan pakken. Jouw vrijheid eindigt waar mijn vrijheid begint en hardlopen helpt mij in dat besef. Hardlopen helpt mij om niet altijd maar opzij te stappen en de weg vrij te maken voor degene met die enorme aura die de hele weg al vanaf een kilometer afstand claimt als een greyback die trommelend met zijn vuisten op zijn borst in de jungle zijn territorium claimt. Juist nu sta ik op en juist nu leert hardlopen mij om voor mijn eigen ruimte op te komen.  Met elke kilometer in de hitte en met elke greyback die zich schreeuwend, borstkloppend en brullend presenteert blijf ik rustig en vraag ik om mijn ruimte. Ik blijf vragen stellen en ik blijf om ruimte vragen en ik laat mij niet meer aan de kant duwen door weggebruikers die menen meer rechten te hebben dan ik.  Anderhalve meter is mijn ruimte, de weg is óók van mij. We hoeven elkaar niet alles uit te leggen. We kunnen naast elkaar bestaan en elkaar die anderhalve meter gunnen. Anderhalve meter mensen. De gemiddelde paslengte op wandeltempo voor een volwassen man is 70cm. Wat is nou toch anderhalve meter? Mij lijkt dat anderhalve meter een kleine moeite is. En als we die stap kunnen zetten, dan heb ik hoop voor het elkaar gunnen van wat ademruimte.     Voor mij geldt in ieder geval dat ik blijf hardlopen. Hardlopen is vrijheid, hardlopen is ademhalen, hardlopen is leven en ik loop omdat ik wil leven. Ik loop omdat ik, net als elk ander mens, niets hoef te bewijzen of te verdienen om behandeld te worden als mens en ik heb net zoveel recht op de weg als een ander, ik heb net zoveel recht op ruimte als een ander en ik laat me niet meer opzij drukken door een ander.  LEEF!  
Lees meer